BO¯E, CO¦ POLSKÊ

    C G7      a   e    C      G      a7 d 
1. BoÂże, coÂś PolskĂŞ przez tak liczne wieki 
          G      F   G      G7 C 
otaczaÂł blaskiem potĂŞgi i chwaÂły
 e   G    C  E   a       G    A7 d 
coÂś jÂą osÂłaniaÂł tarczÂą swej opieki 
                 G     F     G      G7 C 
od nieszczêœÌ, które przygnêbiÌ j¹ mia³y.

        G   C  C7 F C  G    G7     a  e 
Ref. Przed Twe oÂłtarze zanosim bÂłaganie: 
F   G    e  A  d     F       G7 C
ojczyznĂŞ wolnÂą pobÂłogosÂław, Panie! /bis

2. Ty, ktĂłryÂś potem tkniĂŞty jej upadkiem, 
wspieraÂł walczÂących za najÂświĂŞtszÂą sprawĂŞ 
i chcÂąc Âświat caÂły mieĂŚ jej mĂŞstwa Âświadkiem 
w nieszczĂŞÂściach samych pomnaÂżaÂł jej sÂławĂŞ.

3. DziÂś, gdy ataki sÂą od kul groÂźniejsze, 
niech nam ojcowska Âłaska Twoja sprzyja 
w obronie wiary stanie kaÂżde serce 
drogĂŞ zwyciĂŞstwa wskaÂże nam Maryja.

4. PowstaÂła z grobu na Twe wÂładne sÂłowo 
Polska, wolnoœci narodów chor¹¿y,
pierzchnĂŞÂły straÂże, a ponad jej gÂłowÂą
znowu swobodnie Orze³ Bia³y kr¹¿y!